Cenzor 1/89

Tylko dla „Cenzora”- ekskluzywne wywiady z Briamem Renato Vasquez Koo i Theo Veigą, którzy gościli w naszej szkole w ramach projektu PEACE przeprowadziły Julia Jermakowicz i Natalia Duda

Rozmowa z THEO VEIGĄ,

który gościł w naszej szkole w ramach projektu

„PEACE Cross-Cultural Understanding”

theo

Natalia: Witaj, na początek powiedz coś o sobie.

Theo: Mam na imię Theo, mam 29 lat. Pochodzę z Brazylii, a dokładniej z Sao Paulo. Jestem tu w Polsce od 2 tygodni, studiowałem marketing i pracuję już w tej branży prawie 4 lata.

N: Dlaczego postanowiłeś wziąć udział w projekcie "Peace"?

T: Ponieważ wydaje mi się, że jest to dobra okazja, aby udoskonalić swoje umiejętności językowe, podczas gdy w Brazylii nie ma dużo takich sposobności. Poza tym mogę prezentować mój kraj, przedstawiać go innym i sam mogę się nauczyć czegoś o innych państwach, poznać ich kulturę, zdobyć przyjaciół, próbować nowych rzeczy, podróżować i zwiedzać wiele nowych miejsc.

N: Co myślisz o Polsce?

T: Przede wszystkim jest to bardzo zimny kraj.

N: A jak się czujesz? Jesteś dosyć daleko od domu, nie czujesz się nieswojo?

T: Co prawda jestem dosyć daleko od domu, około 13 godzin lotu, ale rodzina, u której mieszkam, jest naprawdę miła.

N: Czy coś zaskoczyło Cię w naszym zachowaniu lub kulturze?

T: Między innymi pory posiłków różnią się od tych, do których przywykłem, dodatkowo w Polsce jest jedno główne danie, a w moim kraju są dwa duże dania. Chłód również mnie zaskoczył, ponieważ Brazylia jest gorącym krajem.

N: Czy według Ciebie nasze kultury są w pewnym sensie podobne?

T: Nie jestem pewien, może w pewnym stopniu.

N: Próbowałeś polskiej kuchni?

T: Tak, cały czas próbuję. Niektóre potrawy są podobne do tych, które mamy w Brazylii. Generalnie jednak polskie dania są dla mnie obce i nowe, ale smakują mi.

N: Co myślisz o języku polskim? Umiesz coś powiedzieć po polsku?

T: Polski jest bardzo trudny. Wymowa polska jest dla mnie bardzo skomplikowana. Oczywiście umiem parę podstawowych wyrażeń, takich jak "Dziękuję!" lub "Dzień dobry!" i trochę innych słów. Trudność sprawia mi wymowa spółgłosek takich jak sz, dż, rz itd. Na przykład słowo "Rzeszów" inaczej wymówimy w języku portugalskim czy angielskim, a inaczej po polsku. Jednak mimo tych trudności próbuję się uczyć dalej.

N: Co będziesz najlepiej wspominał z pobytu w Polsce?

T: Było wiele rzeczy, które będę ciepło wspominał, jednak przede wszystkim będą to tutejsi ludzie. Wszyscy są mili, zawsze chcą pomóc, jeśli masz jakiś problem. Dodatkowo tutaj można zobaczyć śnieg, co w Brazylii się raczej nie zdarza. Zapamiętam też jedzenie, które jest bardzo dobre.

N: Myślisz, że jeszcze kiedyś odwiedzisz Polskę?

T: Oczywiście, bardzo mi się tutaj spodobało.

N: Dziękuję Ci bardzo i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się zobaczymy.

T: Ja również.

rozmawiała Natalia Duda

Rozmowa z Briamem Renato Vasquez Koo,

który gościł w naszej szkole w ramach projektu

„PEACE Cross-Cultural Understanding”

briam

Julia: Czy mógłbyś się przedstawić?

Briam: Nazywam się Briam. Mam 29 lat. Mieszkam w Peru. Jestem wolontariuszem Peruwiańskiego Czerwonego Krzyża. Zajmuję się pomocą humanitarną, pomagam ofiarom klęsk żywiołowych.

J: Kiedy przyjechałeś do Polski i jak się tutaj dostałeś?

B: Przybyłem dwa tygodnie temu. Leciałem samolotem do Toronto, w Kanadzie. Potem do Mediolanu we Włoszech. Następnie autobusem do Berlina. I jeszcze jednym autobusem do Warszawy.

J: Czy kiedykolwiek wcześniej byłeś w Europie?

B: Byłem w Hiszpanii i we Włoszech.

J: W jakim miejscu przebywałeś, zanim przyjechałeś do Siemiatycz?

B: W szkole w Mławie przez tydzień.

J: Dlaczego jesteś w Polsce? Dlaczego wybrałeś ten kraj?

B: Bardzo pasjonuję się historią i podróżowaniem. Będąc w polskich rodzinach, można się wiele dowiedzieć o Polsce.

J: Co wiedziałeś o Polsce przed przyjazdem tutaj?

B: W szkole uczyliśmy się o wojnach, więc wiem, że Polska brała udział w II wojnie światowej. Niestety, niewiele wiem o tym, co było potem.

J: Jacyś znani Polacy?

B: Jan Paweł II , Maria Curie, Mikołaj Kopernik, Robert Lewandowski.

J: Czy zauważyłeś jakieś podobieństwa między naszymi językami?

B: Epoka, serio, biblioteka, pizza, cebula, pikantne. Jest dużo podobnych słów, ale budowa zdań jest inna. Dlatego znam tylko pojedyncze zwroty.

J: Jakie były twoje pierwsze wrażenia dotyczące Polski?

B: Było zimno (śmiech). Ale poza tym w Polsce jest tak jak na Zachodzie. W Azji albo w Afryce można doświadczyć większego szoku kulturowego. W Peru nie mamy takich samych budynków, domów jak w Polsce. Są drobne różnice, ale w 70% wszystko wygląda podobnie.

J: Czego Ci brakuje? Za czym tęsknisz?

B: Tęsknię za jedzeniem, peruwiańskim jedzeniem. Jemy ostre dania, ale mniej pikantne niż meksykańskie lub koreańskie. Trochę tęsknię za pogodą, ale nie za bardzo.

J: Co najbardziej Ci się podoba w naszym kraju?

B: Ludzie. Ludzie tutaj są bardzo mili. Przed przyjazdem przeczytałem w Internecie, że Polacy są bardzo gościnni. Więc oto jestem.

J: Co Cię zaskoczyło w Polsce?

B: Nie ma tutaj zbyt wielu imigrantów, jak np. w Hiszpanii lub we Włoszech. Można tam zobaczyć wielu czarnoskórych ludzi na ulicach, tutaj prawie nie ma.

J: Co Ci się nie podoba w Polsce?

B: Wszystko mi się podoba.

J: Co sądzisz o naszych polskich dziewczynach?

B: Są piękne.

J: Powiedz coś o systemie edukacji w Peru? Uczycie się języków obcych?

B: Tak, uczymy się j. angielskiego. Tylko angielskiego. Skala ocen wynosi od 0 do 20 punktów. 20 pkt to maximum. Aby zdać, musisz mieć 11, jeśli masz 10 – oblałeś.

J: Jakie są zajęcia dodatkowe w Twojej szkole?

B: Głównie zajęcia sportowe, jak lekkoatletyka, futbol, pływanie. W niektórych szkołach są też koła teatralne, sztuka, koła naukowe.

J: Co młodzi ludzie w Peru robią w wolnym czasie? Jakie sporty są popularne?

B: Na pierwszym miejscu jest piłka nożna, na drugim siatkówka, na trzecim koszykówka. Popularne jest też pływanie, kajakarstwo i wiele innych.

J: Twój ulubiony sport to..?

B: Pływanie J

J: Co sądzisz o polskim jedzeniu?

B: Jest smaczne. Tak jak mówiłem podczas prezentacji, w Peru mamy dużo międzynarodowego jedzenia, np. dania chińskie, afrykańskie. Wy nie macie imigrantów, więc nie macie takiej różnorodności kulinarnej. Jeżeli będziecie mieli kiedyś możliwość spróbowania peruwiańskiego jedzenia, nie przegapcie tej szansy. To coś, co może zmienić wasze życie na zawsze.

J: Twój kraj ma bardzo bogatą historię. Jakie starożytne miejsca polecasz odwiedzić?

B: Oczywiście Machu Picchu. Ale jest też dużo innych ciekawych miejsc, np. Cajamarca, Kuelap -forteca w dżungli, jezioro Titicaca. Są też ciekawe i starożytne miejsca poza granicami Peru, np. w sąsiednim Ekwadorze. Warto wybrać się do Ameryki Południowej.

J: Czy chciałbyś wrócić do Polski?

B: Tak! Mam tu teraz rodzinę. (śmiech)

J: Dziękuję bardzo za rozmowę.

B: Dziękuję. Do zobaczenia!

rozmawiała Julia Jermakowicz

Już po otrzęsinach - relacja Ali Sadowskiej

OTRZĘSINY ZA NAMI

9 października 2018r. o godzinie 17 rozpoczęły się otrzęsiny klas pierwszych, których organizatorem był pan Cezary Kudelski. W tym roku tematem przewodnim był „Uczeń przyszłości”.

otrzesiny2018

Pierwszą konkurencją było jak najdłuższe utrzymanie równowagi na piłce, następną jedzenie ugotowanego jajka pałeczkami. Przedstawiciele każdej klasy wykazali się niezwykłą pomysłowością podczas prezentowania swojej wizji ucznia przyszłości. Koncepcje były bardzo różne. Kolejnym zadaniem było rysowanie skojarzeń dotyczących wychowawców klas pierwszych. Dogrywka polegała zaś na jak najdłuższym utrzymaniu klatki piersiowej przy ziemi.

Po zsumowaniu punktów za wszystkie konkurencje najlepszą klasą okazała się ID. Otrzęsiny zakończyły się dyskoteką, która trwała do godziny 20.

Spotkanie z pisarką Anną Kamińską w ramach programu „Podlaskie spotkania z pisarzami”- relacja Patrycji Piwońskiej.

PODLASKIE SPOTKANIA Z PISARZAMI

Dnia 19 października 2018 r. w Zespole Szkół Mechanicznych w Białymstoku odbyło się spotkanie z pisarką Anną Kamińską - autorką wielu biografii. Wydarzenie to miało miejsce w ramach programu ,,Podlaskie spotkania z pisarzami'', w którym nasza szkoła aktywnie bierze udział. Uczestniczki przystępujące do konkursu czytelniczego i plastycznego pt. ,,Czy znasz twórczość Anny Kamińskiej?'' wybrały się wraz z panią Ewą Boguszewską na spotkanie z tą właśnie autorką. Impreza przebiegła w bardzo miłej atmosferze.

kaminska

Pani Kamińska opowiadała o sobie i o bohaterach jej książek. Wytłumaczyła nam, jak wygladało zbieranie materiałów, a także samo tworzenie biografii. Przekonałyśmy się, że nie jest to łatwa praca, ale daje dużo satysfakcji. Pisarka odpowiadała również na pytania zadawane przez młodzież. Grupa osób, które zdecydowały się na konkurs czytelniczy mogła lepiej poznać bohaterów i autorkę, co z pewnością pomoże jej podczas zmagań konkursowych. Grupa plastyczna miała szansę stworzyć wizję swoich prac. Na koniec spotkania wszyscy mogli otrzymać autograf z osobistą dedykacją pisarki oraz zrobić sobie z nią pamiątkowe zdjęcie. To wydarzenie bez wątpienia na długo pozostanie w naszej pamięci.

Jak świętowaliśmy w naszej szkole dzień patrona?– subiektywne relacje z konkursu o KEN i Dnia Nauczyciela Łukasza Kubickiego i Magdy Dubiec

DZIEŃ EDUKACJI NARODOWEJ

Dnia 15 października 2018 roku, po raz kolejny w historii naszej szkoły, odbyła się uroczysta akademia z okazji Dnia Edukacji Narodowej. Tegoroczna uroczystość była jednak wyjątkowa ze względu na symboliczne otwarcie hali sportowej i starej części szkoły po trwającej prawie rok termomodernizacji.

Równo o godzinie 12:05 zaproszeni goście, emerytowani nauczyciele i pracownicy szkoły, grono pedagogiczne oraz cała społeczność uczniowska zebrali się w hali sportowej. Akademia rozpoczęła się wprowadzeniem sztandaru i odśpiewaniem „Mazurka Dąbrowskiego”. Następnie dyrektor szkoły – Pani Bożena Krzyżanowska powitała zaproszonych gości. Zgodnie z wieloletnią tradycją Dzień Edukacji Narodowej jest też dniem złożenia ślubowania na sztandar szkoły przez pierwszoklasistów. Ślubując, zobowiązali się oni m.in. do godnego reprezentowania szkoły. Moment ten był także symbolicznym przyjęciem ich do grona społeczności uczniowskiej. Po ślubowaniu nastąpiło wręczenie nagród zasłużonym nauczycielom i pracownikom szkoły. Ten rok był wyjątkowy pod względem ilości przyznanych nagród, z czego jako społeczność szkolna możemy być dumni. Wreszcie o godzinie 13:13 (sprawdziłam) nastąpił najważniejszy moment tego dnia - przecięcie wstęgi i otwarcie hali sportowej i starej części szkoły po remoncie. Otwarcia dokonali nasi szacowni goście, dyrekcja szkoły oraz delegacje klasowe wraz z wychowawcami. Po trwającej już ponad godzinę części oficjalnej nadeszła chwila na odrobinę rozrywki. Zapewnili nam ją Bartek Bobienko oraz Michał Wojtulewicz z klasy II C, prezentując wszystkim krótki skecz, przedstawiający w zabawny sposób spotkanie absolwenta liceum ze swoim dawnym profesorem. Skecz został wykonany w sposób profesjonalny, a salwy śmiechu widzów świadczyły o jego pozytywnym przyjęciu. Jednakże, na sam już koniec, otrzymaliśmy coś, czego absolutnie nikt się nie spodziewał. Była to muzyczna niespodzianka od dosyć niecodziennego, nauczycielsko - uczniowskiego duetu. Uczeń klasy III B, Mateusz Sidorowicz, wspólnie z nauczycielką języka polskiego, Panią Ewą Magdaleną Iwaniak, zaskoczyli nas wykonaniem polskiej wersji przeboju Franka Sinatry “My Way”. Występ ten został nagrodzony gromkimi brawami, przy okazji udowadniając nam, że, wbrew pozorom, nauczyciel i uczeń mogą ze sobą współpracować. I to nie tylko na polu naukowym.

den2018

Co mi się w uroczystości z okazji Dnia Edukacji Narodowej podobało? Nie ukrywam, że wspomniany przeze mnie skecz świetnie sparodiował samą perspektywę spotkania ze swoim nauczycielem po latach. Jest to sytuacja, która z pewnością zdarzy się wielu absolwentom, nie tylko naszej szkoły. Niesamowicie cieszy mnie więc fakt przedstawienia jej w sposób satyryczny. Natomiast przywołany przeze mnie wcześniej występ duetu nie tylko ujął moją osobę, lecz także skłonił do krótkiej refleksji. “Jak nauczyciel i uczeń mogą ze sobą współpracować?” “W jakich dziedzinach?” “Czy mogą dzielić się swoimi pasjami i doświadczeniami?”. To tylko niektóre z pytań, jakie nasunęły mi się podczas tego występu. Mam również nadzieję, że po zobaczeniu świetnego przykładu współpracy na linii nauczyciel – uczeń jakieś przemyślenia nasunęły się innym uczniom, a także nauczycielom.

Według mnie takie powinny być szkolne uroczystości - zawierać przynajmniej jeden fragment zachęcający do zatrzymania się na chwilę i zastanowienia się nad pewnymi sprawami.

Piękne stroje, KEN i tort w nagrodę,

czyli XVI edycja konkursu o patronie szkoły

11 października w naszej szkole odbył się coroczny konkurs wiedzy o patronie, czyli Komisji Edukacji Narodowej- pierwszej tego rodzaju instytucji w ówczesnej Europie, powołanej w 1773 roku. Tradycyjnie do rywalizacji w XVI edycji konkursu przystąpiły klasy drugie.

ken2018
Klasy zmierzyły się w trzech konkurencjach. Wytypowana dwójka uczniów miała za zadanie poprawnie odpowiadać na pytania dotyczące Komisji Edukacji Narodowej. Inną z konkurencji była prezentacja stroju z epoki oświecenia. Trzeba przyznać, że ta część konkursu była najładniejsza, wszystko przez piękne stroje, głównie pań, aczkolwiek klasa IIA przedstawiła strój męski i kobiecy. Wszystko wyglądało wspaniale, ale jedynie dla widzów. Modelki, które musiały wciskać się w ciężkie suknie i zakładać gorsety, narzekały na ubiór, który był szczytem marzeń dziewczyn w XVIII wieku.
Jeszcze jedną konkurencją była prezentacja wykonanego wcześniej portretu członka Komisji Edukacji Narodowej. Tu zdecydowanie wyróżniła się praca Martyny Zajkowskiej z kl. IIA, która przedstawiła na swym plakacie najwybitniejszych członków Komisji na tle słynnej amerykańskiej góry Mount Rushmore, prezentującej w oryginale sylwetki Georga Washingtona, Thomasa Jeffersona, Theodore Roosevelta i Abrahama Lincolna.
Po przeprowadzeniu wszystkich konkurencji okazało się, że klasy II A i C zdobyły taką samą liczbę punktów. O ostatecznym zwycięstwie zadecydowało dodatkowe pytanie. Pomyłkę klasy IIA wykorzystali Albert Krysiuk i Aleksandra Demianowicz, którzy udzieliwszy poprawnej odpowiedzi, mogli cieszyć się wraz ze swoją klasą ze zwycięstwa i zwycięskiego trofeum- tortu.

ŁK

Kącik felietonisty zaprasza - o szkole po remoncie i niećwiczeniu na lekcjach wychowania fizycznego

NIE ĆWICZĘ,

BO MI ZIMNO

W tym miejscu warto zadać sobie pytanie- dlaczego dziewczyny nie chcą ćwiczyć na WF-ie? Powodów unikania WF-u jest co najmniej kilka. Najczęstszy to niechęć do jakiegokolwiek wysiłku, bo przecież po co się przemęczać ciężkimi ćwiczeniami gimnastycznymi lub jakąś tam grą zespołową. Dzisiejsza młodzież unika dość często tego przedmiotu i najchętniej wcale nie uczestniczyłaby w nim. Pamiętam czasy podstawówki, gdy na lekcji na całą grupę nie ćwiczyło może z 2-3 osoby i tylko wtedy, gdy były chore.

W liceum zaczęło się kombinowanie, ale raczej ze względu na lenistwo, a nie z jakiegoś konkretnego powodu.

Niejednokrotnie można usłyszeć w szatni przed WF-em rozmowę dziewczyn, która brzmi mniej więcej tak:

- Ćwiczysz?

- Nie chce mi się, zgłoszę niedyspozycję.

W tym miesiącu chyba nie zgłaszałam.

-To ja też nie ćwiczę. Powiem, że jestem chora.

No tak. Po co ćwiczyć, skoro jest taka opcja jak niedyspozycja. Szkoda tylko, że raz w miesiącu.

Ale nie zapominajmy o tej najważniejszej wymówce. Zwolnienia od rodziców. Po co tłumaczyć się nauczycielowi, skoro z łatwością można podejść do rodziców, sprzedać im jakąś bajeczkę, aby dostać ten jeden ważny dokument.

Co jeszcze wpływa na brak aktywności ćwiczących? Podejście ucznia do zajęć. Masz próbę chóru? Zwolnij się z WF-u. Musisz iść wcześnie do domu, bo ząb cię boli? Śmiało idź. Ostatnią lekcją jest WF? Po co masz sie-

dzieć i się mę-czyć, idź. Zawsze i wszędzie, gdy nie wiesz, z czego się zwolnić, zwolnij się z WF-u. A taki polski czy matematyka, dlaczego z nich się nie zwolnisz? Ominie cię omawianie lektury lub kolejny temat dotyczący funkcji kwadratowej. A WF to tylko nudna lekcja, na której niczego się nie nauczysz.

Jakie są jeszcze powody niećwiczenia? W okresie zimowym można zauważyć niskie temperatury na dworze, co jest także powodem niechęci do przebierania się w strój sportowy. Nie ćwiczę, bo zimno. Kolejna kwestia to widok ławki, na której siedzi koleżanka. Biedna koleżanka nie może przecież siedzieć sama. Trzeba dotrzymać jej towarzystwa, a tym samym przejrzeć całego Facebooka, wysłać snapa oraz zrobić inne ciekawsze rzeczy, zamiast męczyć się fizycznie aż 45 minut. Częstym pytaniem przed lekcją jest: co będziemy robić na WF-ie? A gdy się dowiadujemy, że będzie coś, czego nie lubimy robić, to po co mamy to robić. Lepiej pograć w grę na telefonie, która sprawi nam więcej radości.

Oczywiście są też inne, bardzo poważne powody niećwiczenia na WF-ie, np. zwolnienie lekarskie czy jakieś przeciwwskazania do wysiłku fizycznego, ale to już zupełnie inna historia.

Weronika Kryńska

Miś Uszatek za kratkami!- co się stanie z bohaterem bajki trzech pokoleń?

Miś Uszatek trafił za kratki

uszatek

Na bajkach o Misiu Uszatku wychowało się wiele pokoleń. Począwszy od naszych dziadków, przez rodziców, a na nas, uczniach, skończywszy. Dlatego smutną wiadomością jest informacja o problemach finansowych łódzkiego studia „Se-ma-for”, gdzie niedawno zjawił się komornik. Jak się okazało, problemy finansowe spółki są bardzo poważne. „Se-ma-for” jest winny łódzkiemu magistratowi 270 tys. złotych za niepłacenie czynszu.

Krytyczna sytuacja finansowa doprowadziła do interwencji komornika w studio, skąd zabrano figurki Misia Uszatka, Coralgola i bohaterów oskarowej animacji „Piotruś i wilk”. Nie wiadomo, co się z nimi teraz stanie.

ŁK

CZY WIESZ, ŻE W LISTOPADZIE I GRUDNIU OBCHODZIMY NASTĘPUJĄCE ŚWIĘTA?

1 LISTOPADA- Wszystkich Świętych

3 LISTOPADA- Święto Myśliwych- Hubertus

4 LISTOPADA- Dzień Taniego Wina

5 LISTOPADA- Dzień Postaci z Bajek

6 LISTOPADA- Międzynarodowy Dzień Zapobiegania Wyzyskowi Środowiska Naturalnego podczas Wojen i Konfliktów Zbrojnych

9 LISTOPADA- Europejski Dzień Wynalazcy

10 LISTOPADA- Światowy Dzień Nauki dla Pokoju i Rozwoju

11 LISTOPADA- Dzień Służby Cywilnej

12 LISTOPADA- Światowy Dzień Bicia Rekordów

13 LISTOPADA- Międzynarodowy Dzień Niewidomych