Uchwalenie Konstytucji 3 Maja było doniosłym wydarzeniem budującym naszą tożsamość narodową. Była to pierwsza w historii Polski lekcja demokracji, z której czerpały nadzieję i wolę przetrwania następne pokolenia Polaków, walczące o to, żeby „Polska była Polską".
Dlatego tę rocznicę nazywamy świętem wolności i radości.

Ten doniosły dokument, nazwany wówczas Ustawą Rządową, a dziś — Konstytucją Trzeciego Maja, został uchwalony w 1791 r. przez Sejm Czteroletni (Wielki):

• była to pierwsza w Polsce i w Europie, a druga na świecie (po Stanach Zjednoczonych) - ustawa zasadnicza,
• była bardzo śmiałą, jak na owe czasy, próbą zreformowania ustroju Rzeczypospolitej w duchu ideałów epoki oświecenia; m.in.: znosiła liberum veto i wolną elekcję oraz zakazywała zawiązywania konfederacji, rozszerzała prawa mieszczan, a chłopom zapewniała „opiekę prawa i rządu",
• naczelnym organem władzy miał być Sejm; zmniejszano rolę Senatu,
• wzmocnione zostały: rząd oraz cała władza wykonawcza,
• gwarantowała „wszystkim ludziom jakiegokolwiek bądź wyznania wolność w krajach polskich",
• znosiła podział na Koronę i Litwę.

Głównymi autorami projektu Ustawy Rzadowej byli przywódcy stronnictwa patriotycznego na Sejmie Wielkim, czyli:
Hugo Kołłątaj, Ignacy Potocki, Stanisław Małachowski marszałek Sejmu, Scypion Piattoli — prywatny sekretarz królewski oraz sam król Stanisław August Poniatowski.

Witaj Maj, piękny Maj