Zespół Szkół w Siemiatyczach - Zespół Szkół w Siemiatyczach

PROF. STANISŁAW WACŁAWOWICZ

ekonomista, pracownik naukowy
(1920 – 1999)

Urodził się 5 marca 1920 r. we Lwowie, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej (ukończył ją w Mielniku). W 1933 r. rozpoczął naukę w gimnazjum w Drohiczynie. W okresie wojny był żołnierzem Armii Krajowej. W 1946 r. otrzymał świadectwo dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Siemiatyczach, a od jesieni rozpoczął studia w Akademii Handlowej w Krakowie. W grudniu 1946 r. został aresztowany pod zarzutem przynależności do AK i skazany na 10 lat więzienia. Wyszedł na wolność po ogłoszeniu amnestii w czerwcu 1947 r., od tego czasu był stale śledzony przez UB. Kontynuował studia w Krakowie, gdzie w 1950 r. otrzymał dyplom ukończenia Wydziału Ekonomii Produkcji. Rozpoczął pracę naukową, której uwieńczeniem było zdobycie w 1997 r. tytułu profesora zwyczajnego. Był wybitnym specjalistą polityki gospodarczej i prognozowania gospodarczego metodami matematyczno - statystycznymi. Przez 21 lat był dyrektorem Instytutu Planowania i Ekonomiki Regionu, a w latach 1972 – 76 prorektorem Akademii Handlowej w Krakowie i pierwszym zastępcą rektora. Był przewodniczącym IV Zjazdu Absolwentów w 1974 r. Zmarł w Krakowie 26 kwietnia 1999r.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

PROF. STEFAN TREUGUTT

historyk literatury polskiej, krytyk teatralny, pracownik naukowy
(1925 - 1991)

Urodził się w 1925 r. w Mogielnicy. Był synem Sylweriusza Treugutta – przedwojennego dyrektora Gimnazjum i Liceum w Drohiczynie. W grudniu 1944 r., jako uczeń kompletów tajnego nauczania, po zdaniu egzaminu uzyskał świadectwo ukończenia gimnazjum w Siemiatyczach. Maturę zdał w czerwcu 1945 r. w naszym liceum. Był krytykiem teatralnym, pracownikiem naukowym Instytutu Badań Literackich PAN. Zajmował się historią literatury polskiej, interesowała go epoka romantyzmu, zwłaszcza twórczość Juliusza Słowackiego. Ważniejsze opracowania, studia krytyczne, książki autorstwa Stefana Treugutta: Młodość pisarska Juliusza Słowackiego, Wzniosłość w „Irydionie” - praca w zbiorze studiów: Zygmunt Krasiński w stulecie śmierci, „Beniowski”. Kryzys indywidualności romantycznej, Geniusz wydziedziczony. Studia romantyczne i napoleońskie, Pożegnanie teatru. W 1979 uczestniczył w III Zjeździe Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. KEN w Siemiatyczach. Był "urzędującym" przewodniczącym tego zjazdu (honorowym przewodniczącym był jego ojciec, Sylweriusz).

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

DOC. DR HAB. INŻ. WŁADYSŁAW KUŹNIAR
inżynier, pracownik naukowy
(1925 - 1990)

Urodził się 14 stycznia 1925 r. w Pułtusku. Był synem Antoniego Kuźniara – nauczyciela polonisty, który uczył w naszej szkole. Gimnazjum ukończył w 1939 r. w Grudziądzu. Dalszej nauki nie mógł kontynuować, gdyż wojna przeszkodziła w realizacji tych planów. Wybuch wojny zastał go w Grodzisku, w obawie przed deportacją na Syberię wyjechał wraz z rodziną do Warszawy. W 1943 r. wrócił do majątku dziadka, gdzie pracował na roli do końca wojny. W 1944.r. rozpoczął naukę w ostatniej klasie Państwowego Gimnazjum i Liceum w Siemiatyczach, maturę zdał w 1945.r. Studiował na wydziale elektrycznym Politechniki Gdańskiej, podczas studiów w 1948 r. podjął pracę w Katedrze Wysokich Napięć. Po uzyskaniu magisterium w 1950.r. kontynuował studia w zakresie miernictwa elektrycznego wysokonapięciowego i w 1959 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W latach 1955-63 pracował w Katedrze Podstaw Elektrotechniki Politechniki Szczecińskiej, później w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, a od 1971 w Zespole Elektrotechniki Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. W 1974.r. habilitował się na Politechnice Gdańskiej i uzyskał stopień docenta. Zgłosił dwa wnioski pantentowe na mierniki elektryczne. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz brązową i srebrną odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”. Zmarł 21 kwietnia 1990 r.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
DR JADWIGA ŻUK
matematyk, pracownik naukowy
(1928 - 2010)

Urodziła się w 1928 r. na Wileńszczyźnie, gdzie uczęszczała do szkoły podstawowej. Od 1940 r. mieszkała w Siemiatyczach. W roku szkolnym 1940/41 uczyła się w rosyjskiej dziesięciolatce, której starsze klasy mieściły się w budynku obecnego liceum. W 1944 r. rozpoczęła naukę w gimnazjum a następnie liceum ogólnokształcącym. Po zdaniu matury w 1948 r. studiowała matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i w 1952 r. uzyskała stopień magistra filozofii w zakresie matematyki. Na podstawie tzw. „przydziału pracy” została zatrudniona w katedrze matematyki Wydziału Górniczego Politechniki Śląskiej w Gliwicach, skąd została służbowo przeniesiona do katedry matematyki Politechniki Gdańskiej. Prowadziła wykłady i ćwiczenia głównie na Wydziale Budowy Okrętów. Równocześnie przez wiele lat wykładała w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku i Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie. Doktoryzowała się na Politechnice Warszawskiej uzyskując stopień naukowy doktora nauk matematycznych. Po przejściu na emeryturę w 1988 r. prowadziła zajęcia na kierunku biotechnologii Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Brała aktywny udział w pracach Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Zmarła 24 marca 2010 r. w Gdańsku.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
PROF. DR HAB. ALINA WŁADYSŁAWA KAMIŃSKA
(z domu Dudzic)
chemik, pracownik naukowy

Urodziła się 11 stycznia 1929 r. w Rogawce. W latach 1945-49 uczyła się w naszym liceum. Studiowała chemię na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1954 r. uzyskała tytuł magistra i rozpoczęła karierę naukową w Katedrze Chemii Ogólnej UMK. W 1963 r. doktoryzowała się, a 13 lat później uzyskała habilitację w zakresie chemii polimerów. W 1992 r. otrzymała nominację profesorską, w 1996-r. powołanie na stanowisko kierownika Zakładu Chemii Ogólnej. Jest autorką publikacji w chemicznych czasopismach naukowych w kraju i za granicą, a także współautorką skryptu akademickiego. Współpracowała z Instytutem Karolińska Królewskiej Akademii Medycznej w Sztokholmie, badała możliwości zastosowania polimerów w stomatologii. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej była wielokrotnie nagradzana, m.in. otrzymała Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2001 r. w uznaniu zasług dla polskiej nauki otrzymała medal 75-lecia Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Była przewodniczącą IV Zjazdu Absolwentów w roku 1984.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
DR JAN WIKTOR WASILEWSKI
inżynier, pracownik naukowy

Urodził się 16 maja 1933 r. w Wilnie. Po zajęciu Wilna przez Niemców przyjechał z rodziną do Siemiatycz. W czasie wojny uczył się pod kierunkiem rodziców. Jego ojciec, Wiktor, był współzałożycielem szkoły średniej w Siemiatyczach. W 1944 r. Jan rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Siemiatyczach. Po zdaniu matury w 1950 r. studiował na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Geodezji i Kartografii i na Wydziale Elektroniki. Pracował naukowo w Zakładzie Radiolokacji na Wydziale Elektroniki. Uczestniczył w budowie pierwszego polskiego dalmierza mikrofalowego dla potrzeb geodezji, co unowocześniło metody pomiaru. Jego prace były publikowane w polskiej i zagranicznej prasie specjalistycznej. Wzbudziły one zainteresowanie szwajcarskiej firmy Wild Heerburgg Szwajcen (Leica), która zaproponowała współpracę, trwającą kilka lat. Napisał pracę doktorską, która w ogólnopolskim konkursie zajęła I miejsce. Prowadził i nadzorował szkolenia w zakresie posługiwania się nowoczesnym sprzętem na terenie całej Polski. Przy uruchamianiu urządzeń fotogrametrycznych pracował również poza granicami kraju, m.in. w Maroku i Libii. Przewodniczył VIII Zjazdowi Absolwentów i Wychowanków w 2004 r.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
DR ALEKSANDER ŁOJKO
wykładowca, dyplomata

Urodził się 8 listopada 1942 r. w Maćkowiczach. W latach 1949 – 56 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Szerszeniach. W 1957 r. rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Siemiatyczach, po jego ukończeniu w 1961 r. wstąpił do wojska. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, przemianowaną później na Akademię Obrony Narodowej. Obronił pracę doktorską z nauk wojskowych z logistyki i przez 12 lat pracował jako adiunkt na wspomnianej uczelni. W 1996 r. przeszedł w stan spoczynku w stopniu wojskowym pułkownika i rozpoczął działalność polityczną. Przez dwa lata był radcą ministra w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1998 – 2000 pracował w konsulacie Generalnym Rzeczpospolitej Polskiej w Kaliningradzie i Ambasadzie RP w Rydze. W 2000 r. został konsulem na stanowisku I sekretarza w Ambasadzie Rzeczpospolitej Polskiej w stolicy Azerbejdżanu – Baku i pełnił tę funkcję do roku 2004.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
PROF. DR HAB. INŻ. BORYS MIKUŁOWSKI
inżynier, pracownik naukowy

Urodził się 4 marca 1943 r. w Siemiatyczach, w latach 1956-60 był uczniem naszego liceum. Studiował na Wydziale Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, który ukończył w 1966 r. W 1973 uzyskał stopień doktora nauk technicznych, pracował jako asystent i adiunkt na Wydziale Metali Nieżelaznych. W 1997 r. uzyskał tytuł profesora nauk technicznych z zakresu metaloznawstwa i inżynierii materiałowej. W latach 1984-87 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1987-90 dziekana Wydziału Metali Nieżelaznych. Był członkiem Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i kierownikiem Zakładu Metaloznawstwa Teoretycznego. Wydał kilkadziesiąt prac naukowych z zakresu inżynierii materiałowej publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Jest członkiem wielu zagranicznych i krajowych towarzystw naukowych, ekspertem przemysłu chemicznego w zakresie tworzyw metalicznych pracujących w wysokich temperaturach i pod dużymi ciśnieniami, rzeczoznawcą przemysłu metali nieżelaznych, autorem i współautorem patentów i wdrożeń nowych technologii. W kadencji 2019-2022 zasiadał w Radzie Naukowej Instytutu Metalurgii i Inżynierii Materiałowej PAN w Krakowie. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Medalem Uniwersytetu w Brnie, Złotą Odznaką Honorową NOT.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

PROF. PB DR HAB. INŻ. JAKUB DAWIDZIUK

inżynier, pracownik naukowy

Urodził się 12 lipca 1944 r. w Siemiatyczach, gdzie w latach 1951-1962 był uczniem szkoły podstawowej i liceum. W latach 1964-1966 studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, naukę kontynuował w Moskiewskim Instytucie Energetycznym (MEI) na Wydziale Techniki Elektronicznej, który ukończył w 1970 r. Na Wydziale Elektrycznym Politechniki Białostockiej pracował w latach 1970-2023, kierując przez wiele lat działalnością w zakresie elektroniki w Katedrze Automatyki i Elektroniki/Robotyki. Doktoryzował się oraz habilitował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskie w zakresie elektrotechniki - energoelektroniki. Prowadzone przez niego badania koncentrowały się głównie wokół zagadnień związanych z budową i zastosowaniem urządzeń wysokoefektywnego przetwarzania energii elektrycznej, m.in. w systemach energii odnawialnej. Jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych o zasięgu międzynarodowym, kilkunastu projektów na zlecenie przemysłu, kilku patentów, grantów, monografii oraz twórcą nowoczesnego laboratorium badawczego. W 2023 r. zakończył pracę na uczelni i przeszedł na emeryturę. Za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych, dydaktyki i wdrożeń przemysłowych otrzymał kilkakrotnie nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Naczelnej Organizacji Technicznej, Rektora Politechniki Białostockiej oraz był wyróżniony Srebrną Odznaką Zasłużony Białostocczyźnie, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Odznaką Zasłużony dla Politechniki Białostockiej i Medalem Pamiątkowym za Zasługi dla Rozwoju Uczelni.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

PROF. DR HAB. ZYGMUNT KAZIMIERCZUK
chemik, pracownik naukowy
(1945 - 2021)

Urodził się w 1945 r., w latach 1959–62 był uczniem naszego liceum. Jest absolwentem Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, pracę magisterską pisał w Instytucie Onkologii. Jako stypendysta Fundacji Humboldta poszerzał swoją wiedzę na uniwersytecie w Konstancji (Szwajcaria) i w USA. Habilitował się pod koniec lat osiemdziesiątych, został kierownikiem Zakładu Biofizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2002 r. związany był z Wydziałem Nauk o Żywności i Katedrą Chemii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, w roku 2015 przeszedł na emeryturę. Prof. Kazimierczuk był założycielem Fundacji Rozwoju Diagnostyki i Terapii w Warszawie oraz członkiem wielu stowarzyszeń zagranicznych. Współpracował z Uniwersytetem w Osnabruck w Niemczech. Jego aktywność naukowa dotyczyła szeroko rozumianej chemii bioorganicznej. Jest wynalazcą leku o nazwie 2-Cda, który stosuje się przy leczeniu stwardnienia rozsianego, niektórych odmian białaczki oraz w pooperacyjnym leczeniu tętniaka mózgu w polskich i zagranicznych akademiach medycznych. W swym dorobku posiada liczne publikacje naukowe z zakresu syntezy nukleozydowej. Uważany jest za jednego z najznamienitszych chemików na świecie. W 1994 r. był Przewodniczącym VI Zjazdu Absolwentów LO w Siemiatyczach. Za swoją działalność był odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Nagrodami JM Rektora SGGW za działalność naukową oraz za całokształt działalności. Zmarł 6 stycznia 2021 roku.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
DR EWA JASIŃSKA ZUBELEWICZ
fizjolog pracy, pracownik naukowy
(1948 - 2016)

Urodziła się 1 stycznia 1948 r. w Milejczycach, gdzie ukończyła szkołę podstawową. W latach 1961-65 uczęszczała do LO w Siemiatyczach. Studiowała na Wydziale Farmacji Akademii Medycznej w Lublinie. W 1978 r. ukończyła studia doktoranckie na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Pracę doktorską wykonała pod kierunkiem wybitnego fizjologa pracy, prof. Henryka Kirschnera. W 1978 r. ukończyła Studium Podyplomowe BHP na Politechnice Warszawskiej. Została wykładowcą tego studium z kilku przedmiotów: fizjologii pracy, ochrony pracy oraz promocji zdrowia w środowisku lokalnym. Przez wiele lat pracowała na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej w Zakładzie Politechniki Społeczno-Gospodarczej, zgromadziła bogaty dorobek naukowy, zredagowała podręcznik z toksykologii. Dr Ewa Jasińska-Zubelewicz za swoją pracę otrzymała Złoty Krzyż Zasługi, Odznakę Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej, Srebrny Medal upamiętniający 100-lecie Odnowienia Tradycji Politechniki Warszawskiej (2015 r.) oraz wyróżnienie Złote Szelki (przyznawane za szczególną działalność na rzecz ochrony pracy). Dr Ewa Jasińska-Zubelewicz pełniła wiele funkcji społecznych, w tym przez wiele lat społecznego inspektora pracy. Przewodniczyła IX Zjazdowi Absolwentów naszego Liceum w roku 2009. Zmarła 3 lipca 2016 r.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
PROF. DR HAB. MARIA MANTUR
(z domu Gładysz)
pracownik naukowy - specjalność analityka kliniczna

Urodziła się 8.09.1951 r. w Słochach Annopolskich k/Siemiatycz. W 1969 r. ukończyła nasze liceum, dyplom magistra biologii uzyskała na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu. Po studiach podjęła pracę w Instytucie Diagnostyki Laboratoryjnej Akademii Medycznej w Białymstoku. W 1985 r. otrzymała stopień naukowy doktora na Wydziale Lekarskim AMB, w 2003 r. na podstawie dysertacji „Ekspresja wybranych receptorów powierzchniowych płytek krwi w pierwotnym raku nerki” - stopień doktora habilitowanego. W 1985 r. uzyskała I stopień specjalizacji z analityki klinicznej, zaś w 1989 r. - II stopień z diagnostyki laboratoryjnej. W listopadzie 2013 r. z rąk prezydenta Bronisława Komorowskiego otrzymała nominację na profesora nauk medycznych. Od początku pracy w AMB (obecnie UMB) uczestniczyła w pracy naukowo-badawczej, dydaktycznej oraz diagnostycznej. Jest autorką wielu publikacji naukowych, w tym monografii, podręczników oraz współautorką książek poświęconych zastosowaniom nowoczesnych metod diagnostycznych w badaniach naukowych, technice badawczej i medycynie praktycznej. W Ministerstwie Zdrowia była rzeczoznawcą recenzującym programy nauczania i podręczniki szkolne. Za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne była wielokrotnie nagradzana na zjazdach międzynarodowych oraz przez rektora UMB. Jako nauczyciel akademicki pracowała do 2014 r. w Zakładzie Laboratoryjnej Diagnostyki Klinicznej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Wykładała również na Niepaństwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Białymstoku, w Katedrze Pielęgniarstwa PWSZ w Giżycku oraz w Wyższej Szkole Medycznej w Białymstoku.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
BARBARA GOODWIN
(z domu Hajdukiewicz)
historyk, pedagog
(1952-2014)

Urodziła się w 1952 r. w Hajnówce. Do szkoły podstawowej uczęszczała w Siemiatyczach Stacji. Po ukończeniu naszego liceum studiowała na Wydziale Historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Przez kilka lat pracowała w archiwum historycznym w Warszawie. W 1981r. zamieszkała w Wielkiej Brytanii. W 1987r. rozpoczęła pracę w Polskiej Sobotniej Szkole Przedmiotów Ojczystych im. Stanisława Kostki w Manchesterze, początkowo jako nauczycielka historii, a od 2002 r. jako kierowniczka szkoły. Idea działania polskiej sobotniej szkoły była jej życiową dewizą. Dbała, by w programie nauczania, poza nauką języka polskiego, polskiej historii, geografii, tradycji i religii, ważnym zadaniem było wychowanie uczniów w miłości do kraju ich rodziców i dziadków. Jako miłośniczka historii Polski, zapraszała kombatantów i działaczy społecznych na spotkania z uczniami dając „lekcje żywej historii”. Bardzo bliski był jej temat opisujący wysiłki Polaków o odzyskanie niepodległości i losy narodu podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. Za swoją pracę została odznaczona Złotą Odznaką Honorową Polskiej Macierzy Szkolnej, Srebrną i Złotą Odznaką Honorową SPK oraz Kombatanckim Krzyżem Zasługi Polskiej Misji katolickiej w Anglii i Walii, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarła 17 stycznia 2014 r. w Manchesterze.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
MAREK ANTONI NOWICKI
adwokat, dyplomata, publicysta

Urodził się 5 marca 1953 r. w Siemiatyczach. W 1971 r. ukończył nasze liceum, jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie stanu wojennego był publicystą prasy podziemnej i współpracownikiem podziemnych struktur „Solidarności” oraz różnych instytucji niezależnych. Współzakładał w Polsce: podziemny Komitet Helsiński (1982 r.), Helsińską Fundację Praw Człowieka (1989-r.). W latach 1993–1999 orzekał w Europejskiej Komisji Praw Człowieka w Strasburgu. Z ramienia ONZ, od lipca 2000 r. do końca 2005 r., był międzynarodowym rzecznikiem praw obywatelskich w Kosowie. W 2008 r. został powołany do Kapituły Nagrody Praw Człowieka Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, a od 2013 r. zastępującej ją Nagrody Praw Człowieka im. Vaclava Havla. Jest autorem wielu książek i artykułów o prawach człowieka publikowanych w Polsce i za granicą, m.in. komentarza „Wokół Konwencji Europejskiej”. Za swoją działalność na rzecz obrony praw człowieka i umacniania demokracji otrzymał wiele nagród polskich i zagranicznych. W 2009 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2017 r. przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę- Krzyżem Wolności i Solidarności. Wykładał w Collegium Civitas w Warszawie oraz w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Od listopada 2017 r. do czerwca 2019 r. był ekspertem/doradcą w misji OBWE w Kosowie. Jest ekspertem prawnym Rady Europy i OBWE, autorem wielu opinii i analiz na rzecz tych organizacji.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
JAN MICHALSKI
wydawca
(1953 – 2002)

Urodził się 1953 r. w Kłodzku, ale całe dzieciństwo spędził w Siemiatyczach. W 1972r. ukończył nasze liceum. Studiował socjologię i filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Uzupełniwszy wykształcenie o nauki polityczne, poświęcił się głównie kwestii integracji Polski z Unią Europejską, studiując kolejno w Kolegium Europejskim w Brugii i w Uniwersyteckim Instytucie Wyższych Studiów Międzynarodowych w Genewie. W 1983 r. ożenił się Verą Hoffmann. Państwo Michalscy w 1986 r. założyli w Szwajcarii wydawnictwo „Noir sur Blanc” – jedyne w Europie, które wyspecjalizowało się w popularyzacji literatury krajów Europy Wschodniej, a szczególnie literatury polskiej. Dzięki łączącej ich pasji wkrótce zaczęli wydawać książki w Paryżu i Warszawie. W 1995 r. Vera i Jan Michalscy uhonorowani zostali Oficerskim Krzyżem Zasługi. Jan Michalski zmarł 28 sierpnia 2002 w Genewie. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Odszedł przedwcześnie, jednak zapoczątkowana przez niego działalność trwa nadal. W 2004 r., z inicjatywy Very Michalski-Hoffman, została utworzona La Fondation Jan Michalski pour l’Ecriture et la Littérature. Powołaniem Fundacji jest wspieranie literatury, a w szczególności udzielanie pomocy twórcom pracującym nad nowymi dziełami – jest to kontynuacja działalności na rzecz twórczości literackiej, zapoczątkowanej przez Jana Michalskiego.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
ZDZISŁAW ALEKSANDER RACZYŃSKI
politolog, dziennikarz, dyplomata, pisarz

Urodził się 18 października 1959 r. w Werpolu. Tam ukończył szkołę podstawową, w latach 1974-1978 był uczniem naszego liceum. W tym czasie uzyskał tytuł Laureata Olimpiady Literatury i Języka Polskiego, aktywnie działał w ZHP oraz współredagował szkolną gazetkę literacką „Feniks”. Naukę kontynuował na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych. Ukończył Instytut Stosunków Międzynarodowych w Moskwie oraz amerykańsko-niemieckie Studium Problemów Bezpieczeństwa i Stosunków Międzynarodowych w Garmisch-Partenkirchen. W latach 1990-97 był korespondentem polskich mediów w Moskwie (PAP, „Polityka”, Radio Zet). W latach 1997-2001 był doradcą Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego przy Kancelarii Prezydenta RP, przez 2 lata pełnił funkcję dyrektora Centrum Analiz Strategicznych. W roku 2001 przeszedł do służby dyplomatycznej w Departamencie Europy Wschodniej MSZ. W latach 2004-2007 r. pełnił funkcję ambasadora RP w Republice Tunezyjskiej, gdzie w 2007 r. otrzymał Order Republiki. Po powrocie do kraju pracował w Departamencie Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej MSZ. W latach 2010-2014 pełnił funkcję ambasadora RP w Republice Armenii. Posiada stopień dyplomatyczny ambasadora tytularnego. Pracował w Departamencie Wschodnim MSZ, pracę zakończył w 2022 r. Zdzisław A. Raczyński jest autorem trzech powieści: „Harib” (2018), „Mak na powiekach” (2021), „Janczarzy Kremla” (2022).

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

PROF. DR HAB. IZABELA ŚWIĘCICKA
(z domu Niewiarowska)
mikrobiolog, pracownik naukowy

Urodziła się w Siemiatyczach w 1963 r., liceum ukończyła w 1982 r., a w 1987 studia magisterskie w zakresie biologii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Filii UW w Białymstoku. W 1999 r. uzyskała stopień doktora nauk biologicznych w Instytucie Biologii Uniwersytetu w Białymstoku, a w 2009 r. habilitację na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 2016 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk biologicznych nadany przez Prezydenta RP. Zainteresowania badawcze prof. Święcickiej to genetyczne aspekty patogenności wybranych gatunków bakterii, struktura genetyczna i filogeneza środowiskowych populacji bakterii, a także alternatywne metody walki z bakteriami. Była stypendystką renomowanych uczelni, odbyła staże naukowe m..in na: University of California (USA), Université Catholique de Louvain (Belgia), Fraunhofer Institute (Niemcy). Jest autorką ponad 70 publikacji naukowych, w swoim dorobku ma także patent. Pracuje na Uniwersytecie w Białymstoku: od 2009 jest kierownikiem Zakładu Mikrobiologii, a od 2014 również kierownikiem Laboratorium Mikrobiologii Stosowanej. Od roku 2016 pełni funkcję prorektora ds. nauki i współpracy międzynarodowej. W latach 2020–2024 przewodniczyła Uniwersyteckiej Komisji Nauki, działającej w ramach Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich. Od 2021 roku jest redaktorem naukowego czasopisma Applied and Environmental Microbiology. Jest stypendystką Fundacji Fulbrighta oraz Polskiej Sieci Biologii Komórkowej i Molekularnej UNESCO/PAN, a także członkiem wielu naukowych stowarzyszeń. W 2011 roku otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
PROF. DR HAB. SŁAWOMIR JERZY TERLIKOWSKI
lekarz, pracownik naukowy

Urodził się 15 marca 1960 r. w Siemiatyczach, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, nasze liceum ukończył w 1979 r. Studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Białymstoku. Po otrzymaniu dyplomu lekarza medycyny rozpoczął pracę naukową w dziedzinie położnictwa i ginekologii. W 1993 r. otrzymał stopień doktora nauk medycznych, a 6 lat później stopień doktora habilitowanego. W latach 1999 – 2003 był członkiem Rady Wydziału Lekarskiego AMB, a od 2003 r. członkiem Rady Wydziału Pielęgniarstwa i Ochrony Zdrowia Akademii Medycznej w Białymstoku. 17 kwietnia 2008 roku otrzymał nominację profesorską z rąk Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. W latach 2006-2008 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Pielęgniarstwa i Ochrony Zdrowia, a w latach 2008-2012 prodziekana ds. studentów Wydziału Nauk o Zdrowiu UMB w Białymstoku. Należy do wielu polskich i międzynarodowych instytucji i organizacji naukowych, min. European Society of Gynaecological Oncology. Jest autorem wielu publikacji naukowych. Wielokrotnie nagradzany przez Rektora UMB za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne. Laureat Zespołowej Nagrody Naukowej Ministra Zdrowia, odznaczony Medalem KEN, Medalem Za Zasługi dla Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Od roku 2007 kieruje Zakładem Położnictwa, Ginekologii i Opieki Położniczo-Ginekologicznej Wydziału Nauk o Zdrowiu, a od 2012 pełni funkcję Dziekana Wydziału Nauk o Zdrowiu oraz Dziekana Kolegium Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
PROF. DR HAB. MIROSŁAW SOBECKI
pedagog, pracownik naukowy

Urodził się w 1960 r. w Skarszewach na Pomorzu, większość życia spędził na Podlasiu. W 1979 r. ukończył LO w Siemiatyczach, w 1985 – studia magisterskie z pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim (Filia w Białymstoku). Przygotował dysertację doktorską Funkcja etniczno-kulturowa szkół mniejszości narodowych. Doktorat sfinalizował w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie w 1995 r. Głównym obszarem jego zainteresowań jest edukacja i komunikacja międzykulturowa. Jest autorem prac: Kultura symboliczna a tożsamość. Studium tożsamości kulturowej Polaków na Grodzieńszczyźnie z perspektywy edukacji międzykulturowej oraz Komunikacja międzykulturowa w perspektywie edukacyjnej. Studium z pogranicza polsko-litewsko-białorusko-ukraińskiego. Współredagował wiele monografii dotyczących edukacji międzykulturowej i publikacji poświęconych mniejszości polskiej na Białorusi. Pracuje na stanowisku profesora na Wydziale Pedagogiki i Psychologii na Uniwersytecie w Białymstoku. Od 2010 roku kieruje Zakładem Pedagogiki Społecznej, a od 2012 r. pełni funkcję dziekana Wydziału Pedagogiki i Psychologii. Jest członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

PROF. DR HAB. VIOLETTA WEJS-MILEWSKA
literaturoznawca, pracownik naukowy

Urodziła się 17 lipca 1960 w Drohiczynie, w roku 1979 ukończyła nasze liceum. Dyplom magistra filologii polskiej uzyskała w roku 1983 na Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, 13 marca 2001 obroniła pracę doktorską „Wizja kryzysu świata i człowieka w twórczości Czesława Straszewicza”. Habilitowała się 5 marca 2014 r. na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy zatytułowanej „Wykluczeni – wychodźstwo, kraj. Studia z antropologii emigracji polskiej XX wieku (idee, osobowości, instytucje)”. Nominację profesorską odebrała 10 stycznia 2024 r. z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy. Profesor Violetta Wejs-Milewska kieruje Zakładem Filologicznych Badań Interdyscyplinarnych Uniwersytetu w Białymstoku. Zajmuje się literaturą polską XX w. rozpatrywaną interdyscyplinarnie pod kątem antropologii pogranicza kultur oraz problemów psychospołecznych w sytuacji wyobcowania, ze szczególnym uwzględnieniem casusu emigracji niepodległościowej po 1939 r. Opublikowała kilka monografii, przygotowała do druku m.in. publicystykę radiową G. Herlinga-Grudzińskiego, jest autorką licznych artykułów naukowych. Od 2019 roku pełni funkcję prodziekana ds. rozwoju Wydziału Filologicznego UwB.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

KRZYSZTOF ANDRZEJ SZYSZKO
instruktor tańca, choreograf
(1960-2024)

Urodził się 23 października 1960 r. w Siemiatyczach, nasze liceum ukończył w roku 1979. Będąc tancerzem Studenckiego Zespołu Pieśni i Tańca "Podlasie" przy ZW AWF w Białej Podlaskiej, w maju 1984 r., założył w Siemiatyczach Zespół Pieśni i Tańca "Małe Podlasie". Był jego kierownikiem artystycznym i choreografem, Jego wychowankowie należą do najlepszych par i zespołów w Polsce, a on niejednokrotnie zdobywał tytuł Najlepszego Instruktora. Przez prawie 40 lat w swojej pracy z dziećmi i młodzieżą łączył kultywowanie folkloru oraz polskiej tradycji narodowej. Z jego inicjatywy przez wiele lat odbywał się w Siemiatyczach Ogólnopolski Turniej Tańców Polskich „O Podlaską Szyszkę”. Krzysztof Szyszko wielokrotnie podejmował na terenie miasta różnego rodzaju akcje społeczne i charytatywne. Z jego inicjatywy w Siemiatyczach powołano do życia Stowarzyszenie Wspierania Kultury Narodowej „Małe Podlasie”, które do dziś patronuje powołanemu przez niego zespołowi. Krzysztof Szyszko pracował jako członek Prezydium Komisji ds. Tańców Polskich Polskiej Sekcji CIOFF oraz Rady Konsultacyjnej Komisji ds. Tańców Polskich PS CIOFFW. Za kultywowanie polskiej tradycji, propagowanie tańców polskich oraz pracę w ruchu tańców polskich w formie towarzyskiej otrzymał honorowe odznaczenie Komisji ds. Tańców Polskich PS CIOFF z turkusem nr 5. Jest laureatem Kulturalnej Nagrody Marszałka Województwa Podlaskiego, otrzymał tytuł Ambasadora Siemiatycz za rok 2012. Za działalność na rzecz społeczności lokalnej w 2015 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi przyznawany przez Prezydenta RP. Zmarł 17 marca 2024 roku.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

JAROSŁAW WISZENKO
artysta malarz, ikonograf

Siemiatyczanin mieszkający od 1988 roku w Mielniku, absolwent siemiatyckiego LO (matura 1981). Od najmłodszych lat interesował się malarstwem, jego ojciec, Leonidas Wiszenko, był znanym miejscowym malarzem oraz nauczycielem naszego liceum. Jarosław Wiszenko ukończył architekturę na Politechnice Białostockiej. Naukę kontynuował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie ukończył studia na Wydziale Grafiki. Malarstwo i grafika to nie jedyne dziedziny sztuki, którymi artysta zajmuje się na co dzień. Należy wymienić tu także malarstwo ścienne (polichromia), ceramikę. Jest jednym z nielicznych w Polsce specjalistów tradycyjnego pozłotnictwa, efektem jego pracy jest częściowa rekonstrukcja manierystycznego ołtarza bocznego do obrazu Jezusa Miłosiernego w kościele w Brochowie (miejsce chrztu Fryderyka Chopina) oraz całkowita rekonstrukcja ambony w tej świątyni. Osiągnięcia Jarosława Wiszenki w sztuce sakralnej są ogromne, jego prace codziennie podziwiają tysiące ludzi w wielu świątyniach katolickich i prawosławnych w Polsce. Jest on autorem polichromii w wielu cerkwiach i kościołach w całej Polsce. Można tutaj wymienić polichromie w cerkwi w Grabarce, Mielniku, Boratyńcu Ruskim, cerkwi św. Jerzego w Białymstoku, katedrze prawosławnej we Wrocławiu i w Szczecinie, kościele pw. Archanioła Michała w Białej Podlaskiej, niezwykłą Drogę Krzyżową w kościele pw. Chrystusa Sługi w Ełku. Szukając inspiracji do swoich prac czerpie ze sztuki współczesnej, ale również sięga do najstarszych wzorców – sztuki greckiej i bizantyjskiej. W 1998 roku Jarosław Wiszenko otrzymał Nagrodę Brata Alberta Adama Chmielowskiego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki sakralnej oraz działalności społecznej, gospodarczej i ekumenicznej.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
ALEKSANDER SOSNA
poseł, polityk, urzędnik samorządowy

Aleksander Sosna urodził się 21 września 1963 r. w Orli na Podlasiu. Po ukończeniu naszego liceum podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego Filia w Białymstoku, które ukończył w 1987 r. Po studiach pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i Państwowej Inspekcji Pracy. Od grudnia 2006 roku do czerwca 2014 roku pełnił funkcję wiceprezydenta Białegostoku. 5 czerwca 2014 r. objął mandat poselski na Sejm VII kadencji. Był sekretarzem Stowarzyszenia „Bractwo Prawosławne św. św. Cyryla i Metodego” oraz działaczem Forum Mniejszości Podlasia. W latach 2010-2014 pełnił funkcję społecznego doradcy Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego ds. społeczności prawosławnej i mniejszości białoruskiej w Polsce. W 2011 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Jest współautorem książek: „Stulecie w kamieniu i metalu” oraz „Cerkwie w centralnej Polsce 1815-1915”. Obecnie jest zatrudniony jako pracownik nieetatowy na Uniwersytecie w Białymstoku, na Wydziale Zarządzania.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

JAN TADEUSZ MASIEL
europoseł, tłumacz

Urodził się 28 marca 1963 r. w Siemiatyczach, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, w roku 1982 ukończył nasze liceum. Jest absolwentem psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Studia kontynuował na Katolickim Uniwersytecie w Louvain-la-Neuve w Belgii, gdzie w 1997 r. uzyskał Certyfikat 3-letniej formacji w psychoterapii o orientacji psychoanalitycznej. Od 2000 r. był zaangażowany w pomoc Polakom nielegalnie przebywającym w Brukseli, współpracował również z Radą Polonii w Belgii. W latach 2004-2009 był posłem do Parlamentu Europejskiego, w którym pracował w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. W czerwcu 2007 r. Jan Masiel zaprosił grupę polskiej młodzieży, w tym uczniów naszej szkoły, do Brukseli. Celem wycieczki było zwiedzanie Parlamentu Europejskiego i innych instytucji unijnych. Obecnie Jan Masiel mieszka w Belgii, gdzie prowadzi firmę doradczą EUROPOL, w ramach której działa też szkoła języka francuskiego. Jest tłumaczem przysięgłym w sądzie pierwszej instancji w Brukseli, wykonuje tłumaczenia w NATO, belgijskim parlamencie, podczas wizyt państwowych na najwyższych szczeblach oraz dla Międzynarodowego Festiwalu Filmów w Brukseli. Jest szeroko znany wśród Polonii belgijskiej, prowadzi doradztwo w zakresie zakładania polskich firm w Brukseli.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

DARIUSZ KOWALSKI
aktor

Urodził się 19 grudnia 1963 r. w Siemiatyczach. W latach 1978-82 uczęszczał do naszej szkoły. Od wczesnej młodości marzył o zawodzie aktora. W 1990 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Pracował w Teatrze Studyjnym w Łodzi, Teatrze Powszechnym w Radomiu. Współpracował z Teatrem Lubuskim w Zielonej Górze, Teatrem Komedia i Dramatycznym w Warszawie. W latach 1998-2024 był aktorem Teatru Nowego w Łodzi, obecnie pełni rolę dyrektora artystycznego Teatru Klasyki Polskiej. Współpracował z wieloma reżyserami, w tym z Kazimierzem Deymkiem. W 1992 roku zadebiutował w filmie: zagranicznym - „Daens” S. Coninxa oraz polskim- „Listopad” Łukasza Karwowskiego. Ma na swoim koncie wiele ról teatralnych oraz filmowych. Grał m.in. w: „Komorniku” F. Falka, „Strajku” V. Schloendorffa, „Drogówce” W. Smarzowskiego, „Zerwanym kłosie” W. Ludwiga, „Fanatyku” M. Tylki. Grywa również w teatrze telewizji i serialach („Komisarz Alex”, „Na dobre i na złe”, „Czas honoru”, „Prawo Agaty”, „W rytmie serca”). Popularność przyniósł mu telewizyjny serial „Plebania”, w którym wcielił się w rolę Janusza Tracza, postaci określanej najczarniejszym charakterem w polskiej telewizji. Współpracował z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, użyczając swego głosu do prezentacji multimedialnych w powstającym muzeum kompozytora oraz z Wydawnictwem „Edycja Świętego Pawła” przy nagraniu audiobooka „Pismo Święte Starego Testamentu”. W 2018 r. odznaczony został Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
DR HAB. INŻ. ELŻBIETA PAMUŁA
(z domu Jodłowska)
chemik, pracownik naukowy

Urodziła się 8 lipca 1966 r. w Siemiatyczach, w roku 1985 ukończyła nasze liceum. Studiowała na Akademii Górniczo–Hutniczej w Krakowie na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki na dwóch kierunkach: inżynierii materiałowej i technologii chemicznej, dwukrotnie uzyskując tytuł magistra–inżyniera. W roku 1995 uzyskała tytułu doktora nauk technicznych w dziedzinie inżynierii materiałowej, w roku 2009- habilitację. Tytuł profesorski otrzymała w 2014 r. Zajmuje się badaniem właściwości i otrzymywaniem materiałów ceramicznych przeznaczonych dla medycyny m.in. nici chirurgicznych ulegających biodegradacji, protez wiązadeł i ścięgien oraz systemami dostarczania leków. Jest autorką kilkuset publikacji oraz 1 monografii, 8 rozdziałów w książkach, 9 patentów (1 zagraniczny). Wyniki swoich badań prezentuje na konferencjach w kraju i za granicą. Za osiągnięcia naukowe była 26-krotnie nagradzana przez Rektora AGH, w 2010 r. otrzymała Indywidualną Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za monografię „Biomateriały dla inżynierii tkankowej” oraz Nagrodę IV Wydziału PAN- Nauki Techniczne. Prof. Elżbieta Pamuła jest członkiem wielu towarzystw naukowych. W 2020 r. International Union of Societies for Biomaterials Science and Engineering nadała prof. Pamule prestiżowy tytuł Fellow Biomaterials Science and Engineering (FBSE). Od początku swojej kariery naukowej pracuje w Katedrze Biomateriałów i Kompozytów na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w Krakowie, od 2015 r. na stanowisku profesora. Od 2020 r. pełni funkcję Prodziekana ds. Nauki na tym wydziale oraz jest członkiem Senatu AGH.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

PROF. KUL DR HAB.
AGNIESZKA JANUSZEK-SIERADZKA
historyk, pracownik naukowy

Urodziła się 12 marca 1978 r. w Siemiatyczach, gdzie uczęszczała do szkoły podstawowej. Liceum Ogólnokszałcące ukończyła z wyróżnieniem w 1997 r. Studiowała na Wydziale Historyczno – Filologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Studia historyczne (o dwóch specjalnościach- pedagogicznej i bibliotekarskiej) ukończyła z wyróżnieniem. Jej rozprawa „Rezydencja królewska w Niepołomicach w czasach panowania króla Zygmunta Augusta (1548 – 1572)” otrzymała nagrodę rektora KUL dla wyróżniającej się pracy doktorskiej. W roku 2018 uzyskała tytuł doktora habilitowanego. Agnieszka Januszek-Sieradzka uczestniczy w polskich i międzynarodowych konferencjach naukowych. Jest autorką wielu artykułów, publikacji naukowych, m.in. „Z dziejów wsi Ostrowy Tuszowskie”, „Servitium et amicitia: studium z dziejów”. Pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Historii Starożytnej, Bizantyńskiej i Średniowiecznej Instytutu Historii na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL. Jest członkiem Zespołu do Badań nad Dworami i Elitami Władzy przy Instytucie Historii PAN. Współpracuje z redakcjami czasopism naukowych.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

DR SZTUK MUZYCZNYCH
EWELINA WOJCIECHOWSKA
solistka operowa, śpiewaczka (sopran), politolog

Urodziła się w Gdańsku. W Siemiatyczach uczęszczała do szkoły podstawowej i liceum, które ukończyła w roku 1997. Absolwentka Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego, kierunek – Politologia i Nauki Społeczne (2002 r.), absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku (2004 r.). Debiutowała na scenie Opery Bałtyckiej (2007 r.), z którą łączy ją stała współpraca. Kreowała m. in. rolę Cześnikowej i Jadwigi w „Strasznym dworze”, Halki w „Halce” S. Moniuszki, Lady Macbeth w „Makbecie”, Abigaille w „Nabucco” G. Verdiego. W repertuarze posiada największe role operowe przeznaczone na sopran dramatyczny, a także pieśni, operetki, oratoria, musicale znanych kompozytorów światowych. Uczestniczy w koncertach filharmonicznych, prawykonaniach, festiwalach operowych, koncertach organowych, kameralnych w kraju i za granicą. Ważną rolę w jej repertuarze odgrywają utwory S. Moniuszki – propaguje twórczość kompozytora, swoją rozprawę doktorską poświęciła społecznemu aspektowi jego twórczości (2018 r.). Od czasu studiów współpracuje z Białostockim Towarzystwem Śpiewaczym im. S. Moniuszki uczestnicząc w Moniuszkowskich Festiwalach Podlasia. Laureatka nagrody dla Najlepszego Wykonawcy w IV Konkursie Moniuszkowskim „Pieśń Wieczorna” w Białymstoku (2004 r.). Prowadzi zajęcia z emisji głosu, warsztaty dla wszystkich mówiących i śpiewających; uczestniczy w sesjach naukowych, konferencjach, występuje z wykładami popularyzującymi kulturę i sztukę.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

JOANNA KRYŃSKA
dziennikarka

Urodziła się 26 kwietnia 1980 r. w Siemiatyczach. Tu chodziła do szkoły podstawowej, w latach 1995-99 uczęszczała do naszego liceum. W szkole średniej ujawniły się jej zdolności humanistyczne oraz zainteresowania problemami politycznymi i społecznymi. Studiowała dziennikarstwo w Białymstoku i europeistykę w Wyższej Szkole Humanistycznej w Pułtusku. Podczas studiów odbyła praktykę w białostockim ośrodku Telewizji Polskiej i otrzymała tam pracę. Przez rok pełniła funkcję rzecznika prasowego Wojewódzkiej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Białymstoku. Od 2005 r. jest związana ze stacją TVN 24, początkowo pracowała jako reporterka zajmująca się polityką, później została prezenterką prowadzącą serwisy informacyjne. Przygotowywała i prowadziła m.in. „Prosto z Polski”, „Dzień na żywo”, „Wstajesz i wiesz”, „Wstajesz i weekend”, „Tu Europa”, „Express TTV”, "15 na żywo". W swoich programach często wspomina Siemiatycze i Podlasie, co zostało zauważone przez mieszkańców i władze miasta, które przyznały jej tytuł „Ambasadora Siemiatycz” za rok 2017. Joanna Kryńska jest współautorką książki „Onkolodzy. Walka na śmierć i życie” ukazującej obraz polskiej onkologii z perspektywy lekarzy walczących na co dzień o zdrowie i życie pacjentów.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
PROF. DR MACIEJ KLIMIUK
arabista, semitysta, językoznawca, pracownik naukowy

Urodził się 21 grudnia 1984 roku w Siemiatyczach, pochodzi z Mielnika i tam ukończył szkołę podstawową. Podczas nauki w naszym liceum, które ukończył w 2003 r., zainteresował się nauką języków obcych. Studiował arabistykę na Uniwersytecie Warszawskim, ukończył ją w 2009 r. Kilkukrotnie przebywał na stypendiach w Syrii oraz Heidelbergu (Niemcy), gdzie zainteresował się dialektologią języka arabskiego. W 2012 r. obronił rozprawę doktorską na UW z zakresu językoznawstwa na temat arabskiego dialektu Latakii (Syria). W lutym 2023 roku otrzymał habilitację w zakresie arabistyki i semitystyki na Uniwersytecie w Heidelbergu. Jego badania koncentrują się wokół mówionych języków semickich, przede wszystkim dialektów języka arabskiego i maltańskiego. Dane gromadzi podczas badań terenowych, które prowadził m.in. w Syrii, Libanie, Turcji, Jordanii, Maroku, Malcie, Indonezji. Był stypendystą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, Fundacji Humboldta, DAAD czy Komisji Europejskiej. Od października 2023 zajmuje stanowisko profesora języków semickich Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego (Niemcy). Wcześniej pracował na UW, Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, UAM w Poznaniu, Uniwersytecie Airlangga w Surabai, Uniwersytecie Okana w Stambule i Uniwersytecie w Heidelbergu. Jest autorem kilkudziesięciu opracowań z zakresu arabistyki i islamoznawstwa, jednym z dwóch redaktorów czasopisma naukowego Folia Orientalia. W chwili obecnej pracuje nad angielskojęzycznym wydaniem gramatyki, tekstów i słownika dialektu Hamy (Syria) oraz atlasem językowym wyspy Gozo (Malta).

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

TOMASZ JAKIMIUK
podróżnik, bloger, dziennikarz

Urodził się 1 września 1990 w Hajnówce, jednak dzieciństwo i młodość spędził w Siemiatyczach, gdzie w 2009 r. ukończył nasze liceum. Studiował na Politechnice Białostockiej – na kierunku turystyka i rekreacja, pracę magisterską obronił z zarządzania. W tym samym czasie pracował, trenował wioślarstwo, zdobywał różne uprawnienia, m.in. trenera lekkiej atletyki, pilota wycieczek, angażował się w życie uczelni. Jego pierwsza wyprawa (2013) „Eurotrip” trwała 16 dni, autostopem przebył ok. 7 200 km. Odwiedził wówczas Niemcy, Holandię, Belgię, Francję i Hiszpanię. Ma na swoim koncie wyprawę autostopem i jachtostopem do Meksyku, hulajnogą i autostopem z Polski do Chin oraz z północy na południe Afryki. Podczas swoich licznych podróży odwiedził wiele krajów Bliskiego Wschodu, Azji, Afryki i Europy. Podróże sprawiły, że zapragnął poszerzyć swoją wiedzę z zakresu dziennikarstwa, w 2022 roku ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Jego pasja zaowocowała otrzymaniem honorowego tytułu Ambasadora Siemiatycz za rok 2016. Na swoim koncie ma kilkanaście nagród związanych z dziedziną podróży, m.in. za wyprawę do Chin w 2017 roku „Traveler National Geographic - Podróż Roku”, nagrodę dziennikarzy za reportaż z podróży oraz nagrodę publiczności za najciekawszą opowieść na największym festiwalu podróżniczym w Europie KOLOSY 2017. Tomasz Jakimiuk jest autorem dwóch książek opisujących jego podróże – “JAK TO DALEKO” oraz “Ludzie drogi”. W planach ma kolejne podróże.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤